"Nevermore. Otchłań" Kelly Creagh
Ostatni tom mroczej trylogii Nevermore. Nie miałam okazji czytać pierwszego nakładu i przy tym wydaniu postanowiłam zaryzykować. Nie znałam też wcześniej twórczości Poego i nie ukrywam, że nadal nie przeczytałam, żadnego jego tomika wierszy. Mam wrażenie, że to chyba nie będzie moja ulubiona pozycja. Cóż, wiem że znajdą się tu sympatycy, ale ten dział zostawię wam.
Dla Isobel linia pomiędzy życiem a śmiercią już dawno nie istnieje. Przekroczyła ją już kilkukrotnie i teraz nic już nie jest takie jak dawniej. Po spotkaniu z Varenem, które niemal przypłaciła życiem dziewczyna nie chce już wracać do świat snu. Niestety, kto raz przekroczył tą granicę, ten nie może czuć się bezpieczny, bo demony znajdą cię wcześniej czy później, a tu się posuwają do przejęcia rzeczywistości. Ciemność, którą tworzy chłopak nie zagraża już tylko jej, ale całemu światu i może go pochłonąć.
Isobel obawia się o swoje codzienne życie, zmysły, bo sama nie wie już co jest snem a co jawą, ale jej myśli nadal odlatują do Varena - szczególnie, kiedy dowie się o kolejnym ciosie i kolejnej stracie. Co gorsza, matka demonów Lilith koniecznie chce zatrzymać chłopaka dla siebie i jest gotowa na wszystko byle by tylko się jej nie wymknął.
Ostatni tom niczym sobie nie umniejsza. Mroczny klimat został utrzymany, a nawet pokusiłabym się o stwierdzenie, że tego mroku jest tu więcej niż w jego poprzedniczkach. mogłoby się wydawać, że książka to czysta fantastyka, ale można w niej dostrzec o wiele więcej. Pokazuje nam jak nieodwzajemniona miłość może spowodować ból i tęsknotę, a nawet doprowadzić do szaleństwa.
Nikt z nas nie lubi koszmarów. Nie ukrywajmy, każdy z nas miewał lub miewa koszmary. Najgorsze czego się możemy spodziewać, to to, że mogą się one urzeczywistnić. Choć w realnym życiu jest to niemożliwe, tak u Kelly Creagh jak najbardziej.
Uwielbiam ewolucje głównej bohaterki. Z rozkapryszonej nastolatki, widzimy jej przemianę w piękną młodą i dojrzałą dziewczynę. Myślę, że to przez co musiała przejść ją ukształtowało, a przez to spowodowało jej niesamowitą zmianę. Cała książka kręci się wokół niej i w sumie bardzo brakowało mi tu Varena, który pojawił się dopiero pod koniec książki, a mógłby wnieść ciekawy wątek.
Uważam, że jest to dobre zakończenie trylogii.
Kinga
Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Jaguar
Tragedie i koszmary. Trzeci tom dostarczył ci wiele emocji.
OdpowiedzUsuńDla fanów młodzieżowej fantastyki ta pozycja może okazać się bardzo interesująca. Gosia B.
OdpowiedzUsuńFantastycznie, że ta trylogia tak przypadła Ci do gustu. Bardzo ciekawa recenzja :)
OdpowiedzUsuńDla miłosników fantastyki to zdecydowanie świetna pozycja, godna polecenia :)
OdpowiedzUsuńŚwietna decyzja, że przy okazji wznowienia udało ci się przeczytać tę trylogię. Ja bardzo lubię gdy książki dostają drugie życie.
OdpowiedzUsuńFantastyka to dobry gatunek dla młodzieży. Często odnajdują w nim swoje klimaty.
OdpowiedzUsuńDawno nie czytalam zadnej trylogii, a to one pozwalaja lepiej poznac bohaterow i sie do nich przywiazac.
OdpowiedzUsuńPozycja godna uwagi, szczególnie że młodzież przepada za fantastyką :)
OdpowiedzUsuńFantastyka jest nieograniczona myślę że dlatego młodzież tak bardzo ją lubię.
UsuńDokładnie tak! To fajna młodzieżówka.
UsuńŚwietnie, że podchodzisz do ostatniego tomu trylogii Nevermore z tak otwartym umysłem, pomimo braku wcześniejszego zapoznania się z twórczością Poego, która wyraźnie inspiruje całą serię.
OdpowiedzUsuńBardzo bym nie chciała, by moje koszmary się urzeczywistniły,a le już te fajne sny czemu nie ;)
OdpowiedzUsuńNo niestety czasem problemy znajdują człowieka Fantastyka to nie mój gatunek
OdpowiedzUsuńFajnie że w książka pokazuje pewna prawde o śwecie, o duszy ludzkiej. Więcej mroku to tak jakby autorka chciała by ta część była lepsza
OdpowiedzUsuń